De Toekomst na 11 september 2001

De Toekomst na 11 September 2001

Levens en keuzes...

1 oktober 2001

De hele wereld houdt de adem in. Wat zal de toekomst brengen na de oorlogshandelingen in Amerika van 11 september. Gaat er een zuivere strijd gevoerd worden tegen de abominatie die terrorisme heet waardoor de landen van deze wereld dichter tot elkaar zullen komen of gaan er fouten gemaakt worden die tot verregaande polarisaties zullen leiden en waarbij de primitievere emotionele impulsen die ten grondslag liggen aan het eeuwige 'wij-zij denken' de bepalende factor zal worden voor de toekomst van de wereldbevolking? Er ligt een grote concentratie van militaire macht in de wateren van het midden oosten en op diverse bases in de regio rondom Afghanistan. Deze kan een bepalende rol spelen voor de toekomst van de gehele mensheid. De afgelopen weken hebben er allerlei gedachten door mijn hoofd gespeeld omtrent de verschillende scenario's die zich kunnen gaan afspelen. Beslissingen over een paar essentiële aspecten van de te ondernemen acties zullen de richting van onze toekomst bepalen. Ik vraag mij af of de mensen die deze beslissingen zullen nemen zich voldoende bewust zijn van alle alternatieven en van alle gevolgen van hun keuzes. Lange termijn denken is in mijn ervaring nu eenmaal helaas niet de sterkste kant van de meerderheid van regeerders en bestuurders.

De gevoelens van ontsteltenis en verontwaardiging roepen bij ons allemaal krachtige emoties op. Maar één ding staat voor mij vast. Willen de acties van de geällieerde naties tegen het terrorisme wereldwijd geaccepteerd kunnen worden dan zal de enige acceptabele keuze altijd de weg van de 'moral high road' moeten zijn. Oftewel de keuze die voldoet aan bepaalde morele principes die door vrijwel alle mensen op deze planeet onderschreven worden. De gewetenloosheid van de terroristische vijand is een wapen dat in hun voordeel werkt maar omdat het juist deze eigenschap is die het doelwit is van de acties tegen het terrorisme mogen wij ons niet schuldig maken aan diezelfde eigenschap. Wij moeten altijd een gewetensvolle afweging maken en moeten ons handelen met objectieve en redelijke, maar vooral morele argumenten kunnen rechtvaardigen.

Is het bijvoorbeeld redelijk te verlangen van de huidige 'machthebbers' in Afghanistan om tot uitlevering over te gaan zonder dat men bewijzen overlegt die op zijn minst aannemelijk maken dat degene wiens uitlevering wordt gevraagd schuldig is aan de ten laste gelegde daden? Zou Amerika het ooit in zijn hoofd halen een dergelijke eis te stellen aan landen als Nederland of Duitsland of het Verenigd Koninkrijk of Frankrijk? Is het feit dat men het bewind van deze Afghaanse machthebbers jegens de eigen bevolking en mogelijk ook jegens de terroristische organisaties in dat land verwerpt voldoende om de principes die men ongetwijfeld hanteert als het om een uitleveringsverzoek aan een andere, meer 'bevriende' natie gaat overboord te gooien? Is het moreel acceptabel om het ene principe te bewerkstelligen door een ander principe geweld aan te doen? Dat is op zijn zachtst gezegd een moreel riskante stellingname ("two wrongs don't make a right" vrij vertaald "fout plus fout is niet goed"). Is het willen vasthouden aan krachtdadige uitspraken (of noemen we het maar gewoon 'sterke taal') belangrijker dan het voorkomen van een snel onvoorspelbare en oncontroleerbare escalatie die het gevolg kan zijn van te overhaaste militaire acties?

Ik hoorde vanavond in Nova tijdens een interview met Ruud Lubbers in zijn VN-functie ten behoeve van de vluchtelingen in de wereld dat de kosten van de humanitaire hulp aan de vluchtelingenstroom van de Afghaanse burgerbevolking, die ook voor het overgrote deel bestaat uit slachtoffers van het regime aldaar, voor het eerste halfjaar door de VN geschat werd op 1,3 miljard gulden en dit werd gebracht als een groot bedrag en een probleem dat misschien niet makkelijk opgelost zou kunnen worden. Nederland zou 700 miljoen willen bijdragen. Als u mijn visies met betrekking tot de invoering van de fysieke euro heeft gelezen weet u dat de kosten hiervan in Nederland alleen minstens zeven miljard gulden bedragen. Wat we daarvoor krijgen is niet wezenlijk meer dan andere muntjes en biljetten in onze portemonnees (en een hele goede kans op een hoop ellende). Als je die twee bedragen naast elkaar zet dan is het toch eigenlijk onvermijdelijk dat men zich gaat afvragen of er niet iets essentieels mis is met de keuzes die er op deze wereld gemaakt worden. Zeven miljard gulden is een enorme hoop geld waarmee je heel veel nuttige dingen voor heel veel mensen zou kunnen doen. Wat een afschuwelijke verspilling… (die euro).

Ik denk dat als het tot acties komt in Afghanistan dat dan de eerste acties zouden moeten bestaan uit het helpen van de Afghaanse burgerbevolking die niets meer is dan een onschuldige toeschouwer die voor de zoveelste maal in de afgelopen twintig jaar het slachtoffer dreigt te worden van oorlogshandelingen waar zij niet om gevraagd hebben. De eerste vliegtuigen boven Afghanistan moeten geen bommem afwerpen maar voedsel, water, medicijnen en warme kleding en dekens die de burgerbevolking in staat stellen de eventueel daaropvolgende militaire acties door te komen. Tevens moeten deze vliegtuigen pamfletten/kranten uitstrooien waarin het Afghaanse volk wordt geïnformeerd over de exacte feiten en waarin duidelijk wordt gemaakt dat iedereen van de Afghaanse (burger)bevolking die de afschuw voor terrorisme en onderdrukking deelt niet de vijand is van de geällieerde naties maar haar medestanders en dat die alliantie er alles aan zal doen om deze burgerbevolking te helpen en om de veiligheid van deze bevolking maximaal te waarborgen. Dat er geen sprake is van een strijd tegen de Afghanistaanse bevolking/natie maar tegen het terrorisme en iedereen die het terrorisme direct of indirect steunt. Er kan ook in uitgelegd worden dat, als het huidige bewind zich die hulpgoederen met geweld toeeigent en deze middelen probeert te gebruiken om de bevolking te chanteren en te manipuleren daarmee de verdorvenheid van dit bewind voor de eigen bevolking en voor de rest van de wereld onomstotelijk bewezen zal zijn. Men kan in deze pamfletten het advies geven om bepaalde gebieden, waarvan men weet dat daar militaire doelen zijn, te ontruimen en naar bepaalde 'veilige gebieden' te gaan en zelfs om naar opvangkampen over de grens te gaan. In deze opvangkampen moet dan alles aanwezig zijn om deze mensen onderdak, warmte, voedsel en medische verzorging te geven tot het moment dat de acties in Afghanistan beëindigd zijn en men weer veilig naar de eigen woonplaats kan terugkeren. Er kan ook weer in gesteld worden dat als het huidige bewind de bevolking zal verhinderen om naar veilige plaatsen te gaan dit bewind zich probeert te beschermen door zich te verschuilen achter een menselijk schild van onschuldige burgers en dat ook daarmee de verdorvenheid van dit bewind bewezen zal zijn. Ditzelfde zou gelden als men militair materieel naar deze 'veilige zones' zou verplaatsen om dit achter een schild van onschuldige burgers te verschuilen. Ook hierdoor zou de immoraliteit en de lafheid van het bewind bewezen worden. De 'veilige gebieden' zouden ook door van tevoren aangekondigde vluchten bevoorraad kunnen worden als dat er toe leidt dat de machthebbers die vluchten dan niet zullen proberen aan te vallen. Anders kunnen die vluchten onaangekondigd en onder adequaat bewapende escorte plaatsvinden. Men moet echter het risico accepteren dat een deel van de hulp ook het vijandige deel van de bevolking zal helpen. Men is namelijk moreel verplicht om in elk geval de burgerbevolking die gekozen heeft voor een stellingname tegen terrorisme te helpen overleven. Men zou in die pamfletten/kranten ook teksten van de hand van de VN en de Arabische 'buurlanden' kunnen afdrukken waaruit blijkt dat de acties wereldwijd zéér breed ondersteund worden in de hoop dat men beseft dat dit ware berichten zijn en geen propaganda. Men kan ook overwegen om radiootjes af te werpen zodat de bevolking via radio-uitzendingen (via de korte golf) geïnformeerd kan worden door de samenwerkende landen. Dit heeft natuurlijk eventueel het risico dat vijandige zenders de bevolking zullen proberen te beïnvloeden. Of deze zenders tijdig uitgeschakeld zullen kunnen worden zou mede bepalend kunnen zijn voor de keuze om deze vorm van informatieverstrekking aan de geïsoleerde Afghaanse bevolking mede te gebruiken of niet. Of satelliettechnologie hier een reëel alternatief kan zijn zou ook bekeken kunnen worden omdat toegang tot deze technieken waarschijnlijk wel onthouden zal kunnen worden aan vijandige partijen.

Als het bewind zich schuldig zal maken aan het zich op bovengenoemde wijzen verschuilen achter de burgerbevolking dan hebben de geällieerde naties daarmee een legitiem argument om dit bewind van een bewezen kwaadaardigheid te mogen beschouwen dat de eigen bevolking op een voor de wereld onaanvaardbare wijze onderdrukt en daarmee een legitiem argument hebben de bevolking te bevrijden van dit regime en dit met alle noodzakelijke militaire middelen te verwijderen. Dit moet dan primair gebeuren door de Afghaanse verzetsbeweging maximaal militair te ondersteunen zodat dit verzet het bewind kan verwijderen en de Afghaanse bevolking de verantwoordelijke vertegenwoordigers van dit bewind voor eigen rechtbanken kan berechten. De acties die in die situatie tot het verwijderen van het huidige bewind zal leiden zullen daarmee primair een interne Afghaanse aangelegenheid zijn en daarmee zullen vele argumenten die men anders zou kunnen gebruiken voor allerlei vormen van kritiek worden ontkracht. Met materiële ondersteuning van die verzetsbeweging en maximale luchtsteun en steun met informatie moet die verzetsbeweging tot een overwinning geholpen kunnen worden. Eventueel met troepenondersteuning vanuit 'bevriende lokale naties'. Er moet dan wel vooraf met die verzetsbeweging (en waarschijnlijk bij voorkeur ook met de buurlanden/"Arabische wereld") afgesproken kunnen worden dat na die overwinning er met brede buitenlandse steun een maatschappij herbouwd zal worden die zal voldoen aan bepaalde wereldwijd ondersteunde principes m.b.t. vrijheid en rechten van het individu en dat er een democratisch verkozen regering zal komen. Men moet ook akkoord gaan om alle terroristische organisaties op te sporen en de leden hiervan te berechten en in elk geval de leiders over te dragen aan de geällieerde naties zodat deze berecht kunnen worden voor een internationaal dan wel een Amerikaans gerechtshof. Tevens zal men akkoord moeten gaan met het toelaten van VN-observatoren die kunnen waarborgen dat deze weg inderdaad gevolgd zal worden. Het zal duidelijk zijn dat in een dergelijke situatie de enorme opiumteelt in Afghanistan niet kan blijven bestaan. De boeren zullen zonodig geholpen moeten worden bij het overschakelen op de teelt van andere gewassen waarmee zij adequaat in hun levensonderhoud zullen kunnen voorzien.

Ik denk dat een strategie als deze de meeste kans van slagen zal hebben om niet alleen zowel lokaal succesvol te zijn alsook om de breedste acceptatie te kunnen krijgen bij zowel het niet-Islamitische als bij het Islamitische deel van de wereldbevolking en daarmee tot de geringste mate van tegenreacties zal leiden.

Levens en keuzes... 'Hun' keuzes, 'Onze' levens, Onze toekomst...

Voor een betere toekomst voor ons allemaal...!!!

Hier vindt u mijn gedachten over een mogelijk passende wijze om de slachtoffers van deze tragedie blijvend te herdenken.

© 2001 BHM

oktober 2001, v. 1.0